Salty Water in My Canteen / Mataramda Tuzlu Su

SALTY WATER IN MY CANTEEN West Indies, Red Apple, Ithaca, South China! I am sentenced to take a long journey. I have no share in the territories of whites. I’ve committed a crime against the land of locals. A mischievous among the despots, an outsiders among the tribes, Being a savage cut me off from the languid fruits For myself in this world I chose a bitter taste of a root. There is no shade nearby to have some rest I am sentenced to take a long journey. What is far? For a man like me who lives far from his own self How far could the destination point be? My head is uncovered, my hair is split into two at the middle. Whichever country I pass through the tattoos on my temples will betray me. They will call me brave and honorable, in fact I am silent and sad. The cascading yell I learnt from the pirates is no more doing any good to me. I am disgusted by the confident and settled dialects of the peasants. On my neck, the jewelries made of the embarassments of those who declared me guilty. On my back, the deaf scale of the clandestine words. I added salt into the water in my canteen, I have no food with me. I am sentenced to take a long journey. I am leaving a life, a life that has been tailored for me. Those who saw me used to say “It looks good on you.”. The pocket mirror that I bought while doing my military duty, some nights that I go out, the frivolous smile on my face when I wore my knuckleduster, and other similar indulgences, will be left behind here. The order is given by the judges. I have signed the document that allows me to carry no smell, no echo, no color with me. My job has finished here, I no more have a home I am sentenced to take a long journey.

İsmet Özel / Translated by Ali Rıza Arıcan, April 1st 2013 Mataramda Tuzlu Su West Indies, Kızıl Elma, İtaki, Maçin! Uzun yola çıkmaya hüküm giydim. Beyazların yöresinde nasibim kalmadı yerlilerin topraklarına karşı şuç işledim zorbaların arasında tehlikeli bir nifak uyrukların arasında uygunsuz biriyim vahşetim beni baygın meyvaların lezzetinden kopardı kendime dünyada bir acı kök tadı seçtim yakın yerde soluklanacak gölge bana yok uzun yola çıkmaya hüküm giydim. Uzak nedir? Kendinin bile ücrasında yaşayan benim için gidecek yer ne kadar uzak olabilir? Başım açık, saçlarımı ikiye ortadan ayırdım kimin ülkesinden geçsem şakaklarımda dövmeler beni ele verecek cesur ve onurlu diyecekler halbuki suskun ve kederliyim korsanlardan kaptığım gürlek nara işime yaramıyor rençberlerin o rahat ve oturmuş lehçesinden tiksinirim boynumda bana yargı yükleyenlerin utançlarından yapılma mücevherler sırtımda sağır kantarı gizli bilgilerin mataramdaki suya tuz ekledim, azığım yok uzun yola çıkmaya hüküm giydim. Bir hayatı,ısmarlama bir hayatı bırakıyorum görenler üstünde iyi duruyor derdi her bakışta askerken kantinden satın aldığım cep aynası bazı geceler çıkarken uçarı bir gülümseyişle takındığım muşta gibi lükslerim de burda kalacak siparişi yargıcılar tarafından verilmiş bu hayattan ne koku, ne yankı, ne de boya taşımamı yasaklayan belgeyi imzaladım burada bitti artık işim, ocağım yok uzun yola çıkmaya hüküm giydim. İsmet Özel